Αναδυόμενη μέσα από ένα κυανό λυκαυγές, η μπλε ταινία, αποτελεί έναν φόρο τιμής στην ελπίδα, την  πολυπόθητη εσωτερική ελευθερία και τελικά στην ίδια τη ζωή. Η παρουσία του μπλε, ενός γεμάτου υποσχέσεις χρώματος, άλλοτε ανεπαίσθητη και άλλοτε καθοριστική δίνει το στίγμα της στο προσωπικό δράμα της πρωταγωνίστριας λειτουργώντας ως σημείο αποφόρτισης . Κάποτε ως χρωματικό πλαίσιο αγαπημένων αναμνήσεων και άλλες φορές ως το ηλεκτρικό μπλε μιας πισίνας, το εν λόγω χρώμα ενσαρκώνει με ενάργεια τη διαφυγή από μια σκληρή πραγματικότητα και εν τέλει την ελπίδα. Η σκηνοθετική επιλογή να δίνεται έμφαση στις μικρές, ανεπαίσθητες κινήσεις του σώματος και του προσώπου της πρωταγωνίστριας από την απαλή κίνηση των δαχτύλων μέχρι το ελαφρύ μειδίαμα και το βλεφάρισμα των ματιών, μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε πλήρως τις συναισθηματικές αποχρώσεις υπογραμμίζοντας παράλληλα την εσωτερική της μάχη. Μια ζωή που χάθηκε και μία νέα στον ορίζοντα που αναμένει, αποτελούν το δίπολο με το οποίο η Julie έρχεται αντιμέτωπη. Κάθε βήμα πιο κοντά στο αύριο και την απελευθέρωση από το επώδυνο παρελθόν  θα φέρνει και ένα πισωγύρισμα ενώ η Julie ως άλλος Σίσυφος θα προσπαθεί να φτάσει στην κορυφή του βουνού. Και όλα αυτά, κάτω από μια αισθαντική και γλυκά μελαγχολική μουσική υπόκρουση αλλά με την επιβλητικότητα και το δυναμισμό μιας ζωής που συνεχίζεται. Άραγε θα τα καταφέρει;