Στις 22 Ιανουαρίου 2021 και ύστερα από έναν επίμονο αγώνα, το It’s a Sin κατάφερε να αναδυθεί μέσα από τους τηλεοπτικούς μας δείκτες προσφέροντάς μας μία ρεαλιστική και βαθιά ανθρώπινη εμπειρία που περιμέναμε καιρό. Προβαλλόμενη από το Ηνωμένο Βασίλειο και το Channel 4, το It’s a Sin είναι μία δραματική μίνι τηλεοπτική σειρά πέντε επεισοδίων γραμμένη από τον Russell T Davies και παραγωγή της Red Production Company. Θίγοντας το ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα του ιού HIV και του AIDS την περίοδο 1980-1990, η σειρά αντιμετώπισε εξαιρετικές δυσκολίες μέχρι να κατορθώσει να προβληθεί από το Channel 4, το οποίο και τη δέχτηκε ύστερα από προσπάθεια του Lee Mason, αρχισυντάκτη του καναλιού που πάλεψε πραγματικά γι’αυτήν. Παρά τη σύντομη διάρκειά της, μόνο 5 επεισόδια των 50’ (το αρχικό πλάνο περιλάμβανε 8 επεισόδια), η σειρά αγκαλιάστηκε αμέσως από το κοινό και έλαβε θετικά σχόλια.
Το βασικό καστ απαρτίζεται από τους Olly Alexander (Ritchie Tozer), Omari Douglas (Roscoe Babatunde), Callum Scott (Colin Morris-Jones), Lydia West (Jill Baxter), Nathaniel Curtis (Ash Mukherjee) και David Carlyle (Gregory Finch). Πρόκειται για μια παρέα νέων που θα συναντηθούν στο Λονδίνο του 1980, ο καθένας με το δικό του παρελθόν στην πλάτη, μεγάλα όνειρα και πολλή αγάπη, σε μία εποχή που όλα φαίνονται δυνατά και μία πόλη που γιορτάζει κάτω απ’τα νέον φώτα και τον παλμό της τέχνης λίγο πριν χτυπηθεί από τον HIV.
Οι πρωταγωνιστές της σειράς, οι οποίοι ως επί το πλείστον είναι gay αγόρια, έχουν επιλεγεί με προσοχή και εκπροσωπούν εντελώς διαφορετικούς τύπους ανθρώπων καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα. Από τον εκκεντρικό Roscoe, στον ντροπαλό και μαζεμένο Colin και τον αβανταδόρικο Ritchie, βλέπουμε νέους με σχεδόν αντίθετο χαρακτήρα, παρελθόν και τρόπο ζωής να ενώνονται κάτω από έναν κοινό παρονομαστή, την αμοιβαία αποδοχή και την αστείρευτη δίψα για ζωή καταρρίπτοντας με τον πιο εναργή τρόπο όποια στερεότυπα ακολουθούσαν και ίσως ακολουθούν ακόμα και σήμερα τον σεξουαλικό προσανατολισμό των ανθρώπων. Κοντά τους η Jill το μοναδικό κορίτσι στην παρέα, να τους αγαπάει και να τους στηρίζει με τον τρόπο που ο καθένας τους έχει ανάγκη. Η σειρά δεν παραλείπει να κάνει αναφορά και στις οικογένειες των παιδιών. Αν και μακριά απ’τα πατρικά τους σπίτια, καθώς συγκατοικούν όλοι μαζί στο Λονδίνο, συχνά μεταφερόμαστε στο οικογενειακό περιβάλλον των περισσότερων εκ των πρωταγωνιστών. Μητέρες γεμάτες αγάπη και κατανόηση, άλλες γεμάτες άγνοια και φόβο που αντιμετωπίζουν την ομοφυλοφιλία σαν ασθένεια και οικογένειες ποτισμένες στο ρατσισμό προς κάθε κατεύθυνση είναι μερικές από τις περιπτώσεις που συναντάμε, σκιαγραφώντας μια αντιπροσωπευτική εικόνα της κοινωνίας του 1980. Την ίδια στιγμή, τα σημάδια στον ψυχισμό των αγοριών από τις εν λόγω συμπεριφορές και καταστάσεις είναι αισθητά και θα δούμε να τους συνοδεύουν σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Με το παράπονο και τις άμυνες εκείνου που δεν έφταιξε.
Η πλειονότητα των σκηνών είναι γεμάτες ζωή, έρωτα, μουσικές και χρώματα των 80ιζ. Μέσα από μικρές ανεπαίσθητες δόσεις κοινωνικής αποδοκιμασίας και περιθωριοποίησης καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι για τους πρωταγωνιστές η κοινότητα-παρέα που έχουν δημιουργήσει. Ένας μικρόκοσμος ο οποίος με την ασφάλεια και την αγάπη που τους παρέχει γίνεται το θεμέλιο για να οδηγήσουν τις ζωές στους στην ευτυχία, να γίνουν όσα θέλησαν, να κατακτήσουν τον κόσμο. Για μια στιγμή μάλιστα αυτό φαίνεται δυνατό. Εκεί εστιάζει η σειρά και ίσως αυτό αποτελεί και ένα από τα μεγαλύτερα ατού της. Εστιάζει στη διασκέδαση, τη χαρά, τον έρωτα και τις προσδοκίες. Φυσικά η σκιά του AIDS πλανιέται στο χώρο από την πρώτη στιγμή. Εμείς ξέρουμε, εκείνοι όμως όχι και εκεί ακριβώς βρίσκεται το μεγαλείο τους. Πριν ακόμα γίνει οποιαδήποτε αναφορά στην ασθένεια, οι πρωταγωνιστές μας έχουν ήδη διδάξει το πιο σημαντικό μάθημα της νιότης που συνήθως το μαθαίνουμε πολύ αργά. Το να ζεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον καθένα.
Γρήγορα ο HIV και το AIDS θα κάνουν την εμφάνισή τους. Οι ελάχιστες επιστημονικές γνώσεις, ο φόβος, το στίγμα. Άνθρωποι που από χρόνια τοποθετούνταν με κάθε ευκαιρία στο περιθώριο εξαιτίας της ίδιας τους της φύσης θα αρνηθούν να αναγνωρίσουν μία ασθένεια που έρχεται σαν θεία δίκη να επιβεβαιώσει την «ελαττωματικότητά» τους. Με το μεγάλο ερώτημα να αιωρείται αναπάντητο : Γιατί να τιμωρείται ο έρωτας και μάλιστα με τη χειρότερη καταδίκη; Μέσα στη δεκαετία 1980-1990 πολλά αγόρια θα «φύγουν» άδικα (η σειρά εστιάζει στους άνδρες ενώ ελάχιστη αναφορά γίνεται για γυναίκες που έχουν προσβληθεί από τον HIV) κλειδωμένοι σε ξεχασμένα νοσοκομεία ή περιφρονημένοι σε εχθρικές οικογένειες. Πολλοί από αυτούς θα θεωρήσουν ότι αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους για την «κακή» ζωή τους και θα ζητήσουν συγγνώμη για την ύπαρξή τους. Η κοινωνία θα είναι, όπως πάντα, εκεί να τους ακούσει και να θαυμάσει την αναμόρφωση έστω και την τελευταία στιγμή. Όλα αυτά φυσικά θα κινηθούν γύρω από τους πρωταγωνιστές της σειράς, ωστόσο δεν θα ήθελα να επεκταθώ περαιτέρω σχετικά με το ποιος νοσεί και ποιος πεθαίνει. Λίγη σημασία έχει. Εκείνο όμως που πραγματικά αξίζει να σημειωθεί είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται ακόμα και αυτή η σκοτεινή περίοδος. Το μοτίβο δεν αλλάζει και συνεχίζουμε να παρακολουθούμε ελάχιστα αλλοιωμένη την καθημερινότητα των ηρώων στην οποία βέβαια προστίθενται κάποια δυσάρεστα γεγονότα. Η σειρά ακολουθεί το ρυθμό της ζωής, συνεχίζει. Με λιγότερα ή περισσότερα όνειρα, ελπίδες, αγαπημένα πρόσωπα.
Το It’s a Sin είναι μια σειρά μάθημα και υπενθύμιση παράλληλα. Αν και αναφέρεται σε μία περίοδο-πληγή την οποία έχουμε αφήσει πίσω, πολλά πράγματα ακόμα και σήμερα δεν έχουν αλλάξει σημαντικά. Το στίγμα που ακολουθεί ακόμα, αν όχι το AIDS, πολλές ασθένειες είναι πραγματικό ενώ την ίδια στιγμή η ελευθερία σεξουαλικού προσανατολισμού και η ισότητα των δικαιωμάτων όλων των κοινωνικών ομάδων δεν είναι αυτονόητη ούτε έρχεται φυσικά. Ας είναι η σειρά αυτή το τελικό ταρακούνημα και η επίκληση στον χαμένο μας ανθρωπισμό και την αγάπη ώστε να μπορέσουμε κάποτε να παρακολουθούμε αριστουργήματα όπως το It’s a Sin χωρίς τον πόνο του παρόντος.
Κλείνω με μερικούς στίχους απ’το ομώνυμο τραγούδι “It’s a Sin” των Pet Shop Boys.
“When I look back upon my life
it’s always with a sense of shame
I’ve always been the one to blame
For everything I long to do
no matter when or where or who
has one thing in common too
It’s a sin”
Μοιραστείτε το άρθρο μας
Σχετικά με την Author
Φιλότεχνη, φιλομαθής και αυτοαποκαλούμενη μουσικός, η Κατερίνα βρίσκεται στο αέναο κυνήγι εξισορρόπησης της διττής της φύσης. Πειθαρχημένη και λογική με σπουδές στη νομική και αθεράπευτα καλλιτέχνης. Μοναδική σωτηρία για την αποφυγή της παράνοιας: μουσική, λογοτεχνία και ΣΙΝΕΜΑ.
