Corpus Christi, μια δραματική ταινία του πολωνού Jan Komasa των Suicide Room (2011) και Warsaw 44 (2014) και σενάριο από τον Mateusz Pacewicz. Η παράδοση δεν σπάει, έτσι η ταινία δεν αποφεύγει το ψυχοπλάκωμα και είναι τολμηρή στις βίαιες και ακραίες σκηνές στις οποίες εμπλέκεται ο πρωταγωνιστής της Daniel. Ηδονές, αλκοόλ, ναρκωτικά, χυδαιότητες, βιαιοπραγίες και βλασφημίες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το γαλήνιο και πράο βλέμμα των καταγάλανων ματιών του – μια πολύ εύστοχη διανομή ρόλου στον Bartosz Bielenia – αλλά και με το πρόσφατα τεθειμένο στόχο του να γίνει ιεροκήρυκας και να αλλάξει ζωή.
Η ιστορία βρίσκει τον Daniel σε δυσχερείς συγκυρίες και δεν φοβάται να περάσει κοινό και πρωταγωνιστή από άβολες καταστάσεις. Τολμηρή και προκλητική, η πλοκή έχει τον πρωταγωνιστή μας να πληρώνει για ένα έγκλημα που φαίνεται να τον στοιχειώνει. Η πραγματική τιμωρία όμως δεν είναι η παραμονή του στο κέντρο κράτησης νέων, αλλά το γεγονός ότι η πράξη που τον οδήγησε εκεί του στερεί το μελλοντικό του όνειρο. Αυτή η περιθωριοποίηση και περιορισμός είναι για τον Daniel μια νέα, νοητή φυλακή, η οποία όμως δεν θα τον κρατήσει για πολύ αφού ο στόχος του έχει γίνει αυτοσκοπός. Ξεκινά να κηρύττει πλέον ως πατέρας Thomas εξαπατώντας μια χριστιανική κοινότητα η οποία τον αποδέχεται ως πνευματικό οδηγό τους εν μέσω μιας τοπικής τραγωδίας. Τα λόγια του Daniel, εντολές στους πιστούς και οδηγίες για μια πιο πνευματική ζωή, που ο ίδιος δεν έχει βιώσει μέχρι στιγμής.
Μεγαλεπήβολο το σενάριο στην απλότητα του, καταφέρνει να προσδώσει ένταση και διάσταση στο γεμάτο πάθη ταξίδι αυτοπραγμάτωσης του Daniel, ο οποίος παραμένει καθ΄ όλη την διάρκεια της ταινίας η κεντρική φιγούρα. Η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από τις αλληλεπιδράσεις του με το ποίμνιό του και το πώς ο ίδιος ανακαλύπτει κρυμμένες αλήθειες για τους ακολούθους του αλλά και για τον εαυτό του. Κάθε δευτερεύων χαρακτήρας έχει να προσφέρει στην πλοκή και καμία από τις ιστορίες τους στο υπόβαθρο δεν είναι βεβιασμένη ή περιττή. Αν υπάρχει κάτι καλύτερο στους χαρακτήρες από τις ιστορίες τους, είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών. Ειδικά του πρωταγωνιστή και των κεντρικών δευτερευόντων χαρακτήρων. Οι προβληματισμοί που θίγονται αφορούν την έκλυτη ζωή του ανθρώπου και το ποιος μπορεί να κρίνει και από ποιόν κανείς κρίνεται. Ο Daniel άμεμπτα βλέπει στις ψυχές των πιστών, διακρίνει τα σφάλματα και ψεγάδια που ίσως αντανακλώνται πίσω από τον ίδιο. Όλοι οι χαρακτήρες στην ταινία μεταδίδουν άψογα αυτήν την αλληλεπίδραση. Τον ρόλο του κριτή του Daniel τον παίζει όμως το κοινό. Εδώ φαίνεται η ιδιοφυία του σεναρίου. Ο Daniel ίσως μιλάει από καρδιάς, ίσως η συνείδηση του αντιδρά, ίσως το χριστιανικό του συναίσθημα αφυπνίζει, ίσως κιόλας να μιμείται τον μέντορά του και ιερέα της φυλακής και να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στην ενορία δίχως τα λόγια του να έχουν ουσία και αντίκτυπο στον ίδιο. Ποτέ δεν αποκαλύπτονται τα πραγματικά κίνητρα του Daniel και αν η μετάνοια και μεταμέλεια του για τις αμαρτίες του παρελθόντος είναι ειλικρινής. Και αν θα προβεί σε επανορθωτικές ενέργειες για να αλλάξει πορεία η ζωή του, αν ποτέ του δοθεί η ευκαιρία. Τα συμπεράσματα παραμένουν δικά μας.
Από την σκηνοθεσία φαίνεται η πολύ σωστή συνεργασία των Komasa και Pacewicz έχοντας ένα κοινό όραμα για την ταινία. Τα μηνύματα και προβληματισμοί του σεναρίου μεταφέρονται στην οθόνη με έναν αγνό τρόπο, είναι ένα έξυπνα γραμμένο έργο ρεαλισμού. Ο σκηνοθέτης δεν επανεφευρίσκει την κινηματογραφία, αντιθέτως χρησιμοποιεί κυρίως όμορφα close up πλάνα, θέλοντας πάντα η προσοχή του κοινού να βρίσκεται επικεντρωμένη στα πρόσωπα, εκφράσεις ή κινήσεις, τα οποία δίνουν ουσία και νόημα στην κάθε σκηνή.
Το Corpus Christi δεν είναι απλά μια ταινία σχετικά με την πίστη στο καθολικό δόγμα και την ηθική του χριστιανισμού. Θίγει πιο βαθιά ζητήματα, καθώς ο Daniel κηρύττει ανθρωπιά, μια οικουμενική αρετή. Ο Komasa καταφέρνει επιτυχώς να υλοποιήσει ένα εμπεριστατωμένο δράμα ως προς τις θεματικές που πραγματεύεται, χωρίς αυτή η εμβρίθεια να περιπλέκει το σενάριο και να έχει ταράσει την ροή. Ένα αξιοπρεπέστατο φίλμ από την Πολωνία και δικαίως υποψήφιο στα Oscars, ως η καλύτερη διεθνής ταινία.
Μοιραστείτε το άρθρο μας
Σχετικά με τον Author
Η ζωή του φαίνεται να βρίσκεται σε beta version, το οποίο βασικά σημαίνει «ακόμα δεν λειτουργεί». Για αυτό αναζητά καταφύγιο στα σινεμαδάκια της Αθήνας και την θαλπωρή της μεγάλης οθόνης. Αδιόρθωτος σινεφίλ και παθιασμένος με την τέχνη, το γιατί επέλεξε να γίνει Software Engineer, μόνο αυτός το ξέρει .
