Οι αρετές του Penckipah αναδεικνύονται κατά την διάρκεια της ταινίας. Οι ηθοποιοί έχουν μπει στο πετσί του ρόλου τους και αποτελούν ολοκληρωμένους χαρακτήρες, το παρουσιαστικό των οποίων έρχεται σε πλήρη αρμονία με την ψυχοσύνθεση τους. Οι σκηνές δράσεις είναι κομψοτεχνήματα, με το στυλιζάρισμα σήμα κατατεθέν του σκηνοθέτη. Ακόμη, η ταινία μας χαρίζει μερικά από τα ομορφότερα (με τον δικό τους τρόπο) ρομαντικά πλάνα. Η ικανότητα Peckinpah στο μοντάζ ίσως φτάνει στο peak της, στην εξαιρετική συνεργασία που είχε με τον μοντέρ Robert L. Wolfe. Η παρουσία του μοντάζ είναι έντονη από την πρώτη σεκάνς και παραμένει μέχρι το τέλος.

 Πέρα από την αγωνία και την δράση, η ταινία διερευνά σε βάθος μία από τις αγαπημένες θεματικές του σκηνοθέτη, δηλαδή την σχέση άντρα – γυναίκας (το ίδιο κάνει και στο Straw Dogs). Η σχέση του Doc με την Carol δοκιμάζεται και η εμπιστοσύνη μεταξύ τους κλονίζεται. Ζητήματα όπως σεβασμός μεταξύ των δύο ατόμων, η συγχώρεση, το πόσο είναι διατεθειμένος ο καθένας να ρίξει τον εγωισμό του, αλλά και το τι είναι στην τελική η αγάπη διερευνώνται εις βάθος, χωρίς πάντως να εξιδανικεύονται. Για να τονιστεί η αλήθεια της σχέσης μεταξύ του Doc και της Carol, μέσω της αντίθεσης, υπάρχει η υποπλοκή του ερωτικού  τριγώνου μεταξύ του ζευγαριού κτηνιάτρων και του κακοποιού Rudy. Η σχέση τους είναι μάλλον βολική παρά ειλικρινής, o άντρας έχει χάσει τον σεβασμό της γυναίκας του, με αποτέλεσμα τα καταρρεύσει με τραγικό τρόπο. Από την άλλη πλευρά, η σχέση των δύο πρωταγωνιστών αντέχει όλες τις δοκιμασίες και η ταινία απαντάει στον αν υπάρχει χώρος για έρωτες σε αυτόν τον βρώμικο κόσμο.